Als iedereen om je heen (op welke manier dan ook) zwanger wordt en het bij jou steeds niet wil lukken.. Ik denk dat dit wel het meest frustrerende is van allemaal. Het niet blij (genoeg) voor een ander kunnen zijn, de jaloezie, het kwaad zijn, de (mentale en fysieke) pijn, het schuldgevoel etc. Ik hoef het jullie niet uit te leggen. Ik vergelijk het altijd met in de rij staan bij de kassa en dat er steeds maar mensen blijven voordringen terwijl jij daar al weken, maanden, jaren staat en sommigen misschien wel net komen aanwandelen.
Heel frustrerend, vooral dat je gevoelens en gedachten de overhand nemen (ook al, want het zwanger worden heb je helaas ook niet zelf in de hand).. Het gevoel te worden ingehaald, straks als laatste met een baby aan te komen terwijl al je vrienden kinderen hebben die hun eindmusical in groep 8 gaan doen..
Wat mij het meest frustreert is dat je je gevoelens en gedachten niet de baas bent. Op het moment dat iemand anders bekend maakt in verwachting te zijn en je eerste reactie 'natuurlijk, zij wel' is en je dat vervolgens heel erg vindt omdat het lijkt alsof je het iemand anders niet gunt.. Ik denk dat dit voor iedereen die in hetzelfde schuitje zit herkenbaar is. Natuurlijk gun je het een ander, wat raar dat mensen daar aan twijfelen. Je gunt het jezelf alleen net iets meer en dat is volkomen logisch en heel normaal! Nogmaals, het voelt alsof er wordt voorgedrongen en je er niks aan kan doen. En dat gevoel van oneerlijkheid is gewoon heel naar.
Reactie plaatsen
Reacties