I'm back bishes

‘’Opgeven betekent niet altijd dat je te zwak bent om door te gaan, soms betekent het dat je sterk genoeg bent om het te laten gaan.’’

En dit is precies wat ik in de afgelopen weken heb kunnen doen.. loslaten, uit mijn hoofd zijn of hoe je het ook wilt noemen. Met een helikopterview naar de situatie kijken en daar héle wijze lessen uit halen. Ik heb me bijvoorbeeld altijd verzet tegen de uitspraak ‘je bent er teveel mee bezig’. Maar waarom zeggen zoveel mensen het dan? Nou, ik ben inmiddels van mening dat ik er vooral op de verkeerde (of laat me dit wat vriendelijker zeggen) niet op de juiste manier mee bezig was. Ik heb me vooral gefocust op wat ik niet had (een zwangerschap) en wat er allemaal niet goed ging (pijn tijdens menstruaties). Alles wat je aandacht geeft groeit, dus ja als jij je focust op het negatieve..

In de afgelopen periode heb ik mijn knop om kunnen zetten zou je wel kunnen zeggen. Ik ben mij meer gaan focussen op het positieve en ik sta vaker stil bij dingen waar ik dankbaar voor ben. Dit is niet van de één op de andere dag gekomen hoor, dit zat al wel in me maar ik ben mijn focus hierop gaan leggen en wat ik al eerder zei: alles wat je aandacht geeft dat groeit. 

Ook probeer ik de situatie waarin we zitten op een andere manier te bekijken. Aan de situatie zelf kunnen we niets doen, die is nou eenmaal gegeven. Maar in plaats van mezelf elke keer af te vragen waarom wij in deze situatie zitten, ben ik gaan kijken naar wat het ons juist oplevert. 

Want zeg nou zelf, als we die onderzoeken niet hadden hoeven te doen waren we deze informatie toch ook niet rijker? Hoe fijn (ook al is er geen oorzaak gevonden) om te weten dat mijn baarmoeder een gespreid bedje is, mijn eierstokken en eileiders helemaal schoon zijn en dat het zaad van mijn partner goed is?
Stel dat ik na het stoppen van de pil vrij snel zwanger was geworden, dan hadden wij nooit geweten hoe het met ons gesteld was. Kennis is nog altijd macht, dus eigenlijk beginnen wij wel met een hele schone lei. 

Natuurlijk blijft de vraag ‘en hoe deed de rest dat dan?’ in mijn hoofd hangen. Want heus niet iedereen die zwanger is geworden was bezig met dankbaarheid en zit in een hele positieve vibe, maar het heeft geen zin om jezelf te vergelijken met anderen. Als je naar anderen blijft kijken zal de aandacht daarop groeien terwijl jij achterblijft, ja duh logisch want je ziet jezelf niet meer staan. 

Ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel op de goede weg. En ik ben dankbaar dat ik deze weg mag bewandelen, hoe zwaar die ook is geweest en hoe zwaar die ook zal zijn. Want ik weet dat niks of niemand mij van mijn grootste wens kan weerhouden en ik ooit als mama zijnde deze blogs zal teruglezen met een glimlach van oor tot oor. 

Tot slot nog een shoutout naar mijn lieve volgers en lezers van deze blogs. Tijdens mijn afwezigheid is mijn instagramaccount volgestroomd met lieve, hartverwarmende berichten en heb ik er een aantal volgers bijgekregen. Voor jullie ben ik daarom ook weer teruggekeerd. I’m back bishes. 

Lobi.