Een hele lange tijd heb ik het niet willen doen.. babyspullen kopen. Voornamelijk omdat ik dacht dat het confronterend zou zijn en ik me er niet fijn bij zou voelen (negatieve gedachten). Uiteindelijk, toen ik vorig jaar zwanger bleek, ging ik (achteraf gezien misschien te vroeg) helemaal los op het kopen van cadeau's voor mijn ouders om de zwangerschap bekend te maken. Die cadeau's liggen inmiddels dus al een jaar te wachten..
Maar waarom zou ik wachten met spullen kopen tot het 'mag' of hoe moet je dat zeggen? Tot het 'verantwoord' is? Er zitten zóveel voordelen aan het alvast kopen van babyspullen (het scheelt straks geld én je bent lekker uniek als dat ene rompertje niet meer in de huidige collectie zit bijvoorbeeld). Dus toen wij op vakantie waren en wij lekker ongestoord in babywinkels konden rondkijken, kon ik het niet laten. We zijn 2 rompertjes rijker, en wat ben ik daar blij mee. Ze liggen in een kast waar ik de rest van de baby/zwanger worden gerelateerde spullen in 'verberg'. Voornamelijk voor het geval er mensen spontaan over de vloer komen en ze dat zouden zien. Niet dat ik me ervoor schaam maar ik wil het nog lekker geheim houden. Ik pak de rompertjes vaak genoeg om even te voelen en ik kan me de dag nog herinneren dat ik ze fris uit de was haalde. Ik visualiseerde hoe het zou zijn als dit mijn dagelijkse kost zou zijn, die rompertjes wassen en opvouwen, héérlijk.
Dit is nou precies wat ik bedoelde in mijn vorige blog, er positiever in staan. En ook al strookt het soms nog een beetje tegen mijn gevoel in (want ik bescherm mijzelf liever door het negatief in te zien) ik voel deze flow wel en ben er heel content mee. Het is letterlijk alsof je de baby verwelkomt, je bent er al zó bewust mee bezig. En dat was ik ook wel voorheen, maar toch op een andere manier. Dus hallo rompertjes, en welcome baby ❤
Reactie plaatsen
Reacties