Januari 2020

Lief dagboek,

Het is dag 31 van mijn vorige cyclus, ik ontdek wat bruinverlies. Mijn menstruatie zit er aan te komen. Ik had hem sowieso één deze dagen wel verwacht, en ondanks dat het vaker niet is gelukt om zwanger te worden dan wel.. deze voel ik wel even hoor. Het was de laatste keer om in 2019 zwanger te kunnen worden. Heeeel 2019 heeft mijn lichaam het niet voor elkaar kunnen krijgen om zwanger te worden. Die komt even heel hard binnen. Kerst is net geweest, die heb ik overleefd en oud en nieuw zit er aan te komen. En deze wensmoeder? Die heeft haar wens nog niet zien uitkomen, ook in 2019 niet. De dagen tijdens mijn menstruatie gaan redelijk, ik bouw al vanaf dag 1 een spiegel naproxen op dus de pijn is dragelijk. De mentale pijn is nu vooral het zwaarst, maar gelukkig ben ik er na een kleine week vanaf. Mooi, dat wordt zuipen tijdens de jaarwisseling. Op een mooi (en vooral) vruchtbaar 2020. En omdat we 2019 zwanger-technisch gezien niet fijn konden afsluiten, besloten we januari 2020 even een pauze in te lassen. Deze maand even geen ovulatietesten (komt ook wel goed uit want vriendlief is precies rond mijn verwachte eisprong een weekend weg). Ach joh, volgende maand komt het wel weer. Omdat de pijn in mijn stuit helaas nog wel voldoende aanwezig is, doe ik wel braaf de castoroliepakking op aanraden van de acupuncturist. Ik besloot na dag 10 geen castoroliepakking meer te doen want die mag je alleen doen tot aan je eisprong. En omdat ik geen ovulatietesten ging gebruiken, nam ik het zekere voor het onzekere. Normaliter zou ik tussen dag 17-19 mijn eisprong hebben, maarja.. Niks is zo veranderlijk als het vrouwenlichaam zeg maar.. Op dag 11, de dag na de 2e castoroliepakking voel ik pijn in mijn onderbuik. Het voelt aan als een eisprong, al moet ik zeggen dat ik die niet elke maand voel. Maar in vergelijking met de keren dat ik hem naar alle waarschijnlijkheid wél voelde, kwam deze pijn daar erg dicht bij in de buurt. Hoe kan dat nou, op dag 11?! Een aantal dagen daarna had ik heel doorzichtig slijm. Ja ik hoor je denken, je zou je deze maand er wat minder mee bezig houden. Willen houden ja, want dit soort dingen ja daar kun je niet omheen. Maar goed dit symptoom hield, voor mijn gevoel, ook weer langer aan dan normaal. Wat the F is mijn lichaam aan het doen? Ik snap hier helemaal niks meer van maar oké.. Op dag 19 lag ik bij de acupuncturist. Ze vroeg me of er (ondanks dat we er deze maand niet mee bezig waren geweest) een kans zou bestaan dat ik misschien zwanger zou kunnen zijn. Nou we hebben het wel gezellig gehad onder de lakens dus ja, die kans bestaat haha maar laat me niet lachen..

Dag 28 van mijn eerste cyclus in 2020. Omdat ik voor de acupuncturist mijn temperatuur wel bij hou blijf ik dit braaf doen. Hij was vandaag 0,1 graad lager dan gister. Mijn borsten beginnen zeer te doen en ondanks dat ik de afgelopen maanden telkens weer ongesteld ben geworden, zegt er altijd weer een stemmetje in mij ‘misschien heb je wel pijn in je borsten omdat je zwanger bent’. Ondanks het feit dat we er ons niet mee zouden bezighouden, houdt ‘het’ ons wel voortdurend bezig. Krijg ik al bruinverlies? Heb ik al last van acne?
Het is dag 29, op de zere borsten na nog geen andere symptomen en mijn temperatuur steeg weer met 0,1. Dag 30, oke nu moet ik toch wel iets van bruinverlies hebben? Zo niet, dan ga ik testen want mijn temperatuur is met 0,2 gestegen! Ik heb nog een aantal early testen liggen die je gratis bij de ovulatietesten krijgt. Gebruiksaanwijzing inmiddels kwijt maar gewoon 30 sec in het bekertje houden moet voldoende zijn. Elke keer als ik naar de wc ga, zit ik met een zwaar kloppend hart. Hoeveel wc rollen ik niet heb fijngeknepen met bezweette handen haha, onvoorstelbaar. Deze keer dus ook weer geen kleur te bekennen. Oke, ik ga testen. Ik draai de test om en wacht 3 minuten. Na 3 minuten blijft de test wit, de controlestreep is de enige streep die er vanaf knalt. Oke, ik ben niet zwanger denk ik maar na een seconde denk ik ‘nee het is gewoon nog te vroeg, morgen nog maar eens testen’. En zo bleef ik de hele dag gespannen tijdens elk wc bezoekje en was ik telkens weer opgelucht als er niks aan de hand bleek te zijn. Dag 31, volgens de app zou ik vandaag dan toch echt ongesteld moeten worden, maar dan had ik in de dagen ervoor wel al bruinverlies moeten hebben. Ook vandaag steeg mijn temperatuur met 0,1. Wanneer ik na de ochtendplas wéér geen bruinverlies heb ga ik testen. En ja hoor, daar ging ze weer maar dan nu met een digitale Clear Blue. Deze kan tot 4 dagen voor NOD een zwangerschap detecteren. Nou, deze test zou dan toch uitsluitsel moeten geven? Ik test op dezelfde manier als gisteren en bammm ‘niet zwanger’. Huh?! Hoe kan dit? ‘Oke duidelijk, niet zwanger’ en ‘Nee, het kan zijn dat dit nog steeds te vroeg is’ zijn weer de gedachten die door me heen gaan. Maar eigenlijk neemt de ‘niet-zwangere kant’ de overhand. Maar waar blijven die symptomen dan? Ik gooi de test stiekem weg maar vriendlief werd wakker en vroeg me of ik hem niks te vertellen had. Die arme jongen, die is ook zó gespannen. Waarom ben ik zo egoïstisch en denk ik alleen maar aan mezelf? Ik vertel hem dat ik niet zwanger ben maar we hebben op de één of andere manier toch het idee dat het niet klopt.
Dag 32, nog steeds geen bruinverlies, nog steeds geen symptomen en mijn temperatuur bleef hetzelfde als gister. De laatste keer dat ik een cyclus had van 32 dagen was de eerste cyclus na de HSG, bijna een halfjaar terug. Maar ook toen had ik in de dagen ervoor wel meer tekenen van een aankomende menstruatie. Elke keer als ik op die wc zit voelde ik mijn hart bonken en zelfs mijn vriend kon het niet aanzien om mij naar de wc te zien gaan, bang voor het slechte nieuws. Maar ik bleef telkens met een glimlach die wc afkomen. Tijdens het plassen 100x ‘Ik ben zwanger’ denken en het voor je gevoel ‘bevestigd’ krijgen wanneer er niks te zien is op het wc papiertje. Ik ben nu toch wel een soort van overtijd? Dus ik zou moeten kunnen testen, maar ja wanneer? Morgen? Kans op bruinverlies, maar die kans is er overmorgen ook. En met 2 negatieve testen in het achterhoofd.. maar ja ik was toen niet eens overtijd, maar het waren wel early testen. Pffff al die gedachten, om er gek van te worden. Omdat het stukje hoop begint te groeien vul ik mijn Pinterest bord met baby-gerelateerde dingen aan. Lekker rondsnuffelen, wat heb ik dit gemist zeg. Ook praat ik tegen 'het' in mijn buik, dat het maar goed mag groeien en lekker mag blijven zitten.
Dag 33, mijn temperatuur daalde met 0,1 en mijn mind ging het gelijk proberen goed te praten want ik stond niet op hetzelfde tijdstip op als gister dus vandaar.. haha gek eigenlijk hoe je jezelf voor de gek houdt ofzo. Inmiddels heb ik op verschillende babykleding websites mijn winkelmandjes aardig gevuld. Ook vandaag geen enkel spoortje te zien, althans tot ergens in de avonduren. Ik dacht wat te zien, op een gegeven moment ga je ook dingen zien ofzo.. en ook al wil je zwanger zijn en NIET ongesteld worden je wilt vooral ook duidelijkheid. De keren daarna op de wc weer niks te zien dus ja, was het misschien het licht of heb ik het me verbeeld of was er toch wel iets te zien maar zet het niet goed door? We weten nog niks.. Met vriendlief afgesproken om morgen, op dag 34 dan maar te gaan testen, ongeveer 3-4 dagen overtijd.. fingers crossed.

Normaliter val ik zó in slaap, dit keer was het anders.. en heb ik ook heel onrustig geslapen. Voor mijn gevoel was ik ’s nachts 10x wakker geworden en dacht ik telkens ‘oja zometeen testen’. Eindelijk ging de wekker en ik sprong m’n bed uit. Als ik deze keer zwanger zou zijn, zou dat wel heel bizar zijn. Ja, we hebben geklust maar we weten niet wanneer mijn eisprong is geweest. Ik heb 2x sushi gegeten, ben een dagje naar de sauna geweest en heb alcohol gedronken. Ik hoor het mijn vriend nog zeggen: ‘Zullen die mensen dan toch gelijk hebben, dat als je je er niet mee bezig houdt het opeens lukt?’

Tijdens het plassen nog maar eens 100x tegen mezelf gezegd dat ik zwanger ben en ik keek op het wc papiertje.. nou meiden het was niet te missen. Mijn menstruatie komt er aan. Mijn temperatuur was vanochtend ook met 0,2 gedaald dus ja, duidelijk toch? 4 focking dagen te laat.. of is dit al een vroege miskraam? Normaal begint het met een beetje bruinverlies maar om dit papiertje kon ik niet meer omheen.. een cyclus van 33 dagen (als vandaag mijn menstruatie meteen doorbreekt). Ik weet het niet meer, het enige wat ik wel weet is dat ik nog steeds met lege handen sta. Wanneer houdt het eens op? Ik slik maar weer braaf mijn naproxen en ga mijn lichaam de rust geven die het de komende dagen weer van me nodig heeft. Ik geef me over, ik kan niet anders. Mijn Pinterest bord ga ik voorlopig niet meer zien en die winkelmandjes, tja die blijven ook leeg achter.. net zoals ik.