April 2020

Lief dagboek,

We zijn alweer aan het einde van de 4e maand van 2020 beland. Ik werk nu al een aantal weken vanuit huis en had deze maand een pauze ingelast in ons zwanger-worden-reis, toch is de maand april weer rete snel gegaan.

Ik had de koude baarmoeder kuur besteld om die na mijn menstruatie eind maart te gaan gebruiken. Zwanger worden mág dan niet.. haha laat me niet lachen, daar hoef ik geen moeite voor te doen hoor want ondanks dat ik op het juiste moment met van goede kwaliteit sperma mezelf vol laat douwen.. een kind is er nog niet van gekomen. Maar oké, I get it.. geen seks tijdens je vruchtbare dagen ik snap het.

Een mooi moment voor mezelf om het er eens even goed van te nemen. Nu wéét ik namelijk dat ik eindstand gewoon ongesteld ga worden. In de afgelopen maanden heeft me lichaam dat vaak genoeg laten zien, maar ja toch die hoop he. Nee dit keer geen hoop maar puur feiten, ik ga so-wie-so ongesteld worden die druk is er in ieder geval vanaf.

Terug naar die koude baarmoeder kuur, die bestaat uit thee en uit stoomkruiden voor je va-jay-jay ja. Die thee, ik zeg je eerlijk.. die is niet te zuipen. Echt niet.. Ik ben de moeilijkste niet en ben al heel ver gegaan met dingen te doen, te eten of te laten maar dit is next level. Pure sambal maar dan in thee vorm. Niet te doen gewoon. Ben er heel snel mee gestopt want dit is niet vol te houden 2x per dag. Het stomen was even gek maar wel lekker ontspannend. Op een gegeven moment ben ik de thee wel weer gaan drinken want ja, zonde van het geld anders alleen heb ik de dosering maar wat aangepast. Nog steeds niet de lekkerste thee maar in ieder geval te doen en de thee zal heus niet niet z’n werk doen omdat ik er iets minder van inneem, right?

Ondanks dat we een ‘verplichte’ pauze hadden, liet me lichaam wel degelijk merken dat mijn eisprong er aan zat te komen. EN DIT BEDOEL IK NOU MENSEN DIE ZEGGEN DAT IK ER NIET MEE BEZIG MOET ZIJN, DAN DOE IK DAT EN DAT KRIJG JE DIT. Toen ik mijn vriend liet weten dat het daar down under aan de hand was, kreeg ik te horen dat hij het NIET wilde weten. Arm jong.. hij vond deze pauze zo moeilijk.. een verspilde kans. True, elke kans is een kans maar hey denk je écht dat het deze maand opeens wel was gelukt? Deze maand is de kans misschien weggegooid maar hopelijk heb ik nu wel een eventuele kans de volgende keer vergroot..

Ik ben in deze maand ook begonnen met baarmoedermassage. Ik dacht ja, zo’n maand pauze ga ik zélf niet meer inlassen dus er dan maar goed gebruik van maken. Ik moet wel zeggen dat ik het soms lastig vind om het élke dag te doen. Om tijd vrij te maken voor dit soort dingen. En ik doe het niet eens om sneller zwanger te kunnen worden, die koude baarmoeder kuur en die baarmoedermassage doe ik ook in de hoop dat mijn menstruaties gewoon minder pijnlijk zullen verlopen.

Hebben jullie dat trouwens ook? Ondanks dat je meer tijd hebt dat je gewoon minder uit je handen gedaan krijgt? Ik laat soms het wasgoed uit de droger gewoon 4 dagen on-opgevouwen op het logeerbed liggen omdat ik geen zin heb om het op te vouwen. Normaliter als ik thuis kwam van werk had ik er een soort ritme in om de was aan te zetten of om de was op te vouwen want dan ‘hoef ik dat morgen niet te doen of op mijn roostervrije dag’. Maar ik merk dat ik tegenwoordig alles van me af schuif.. ‘Oh dat komt vanavond of morgen wel’. Yeah right, wie hou je nou voor de gek haha. De eerste weken had ik ook een slaapprobleem. Ik ging veel later naar bed dan normaal. Normaal heb ik 2 uur reistijd per dag en nu ik die niet meer heb merk ik dat ik veel meer uitgerust ben. Een beter tijdstip voor een pauze had ik niet kunnen hebben. Ik hoop dat alle rust me lichaam een reset geeft en ik straks met nieuwe energie een nieuwe fase in kan gaan.

Door de situatie waar we in zitten heb ik heel veel nagedacht over onze kinderwens. Wil ik niet te veel/te snel? Is het nou écht zo erg dat het nu nog niet zo ver is? Wat nou als je een gender reveal party had willen organiseren of een babyshower? In deze tijden is het toch allemaal anders. En begrijp me niet verkeerd, als ik morgenochtend zwanger me bed uit zou stappen dan teken ik er voor maar ik probeer het wel te relativeren, de andere kant er van te zien.

Wanneer ik het met mensen over onze kinderwens heb, dan geef ik aan dat we nu ongeveer 3 jaar bezig zijn. Ik besefte me laatst dat het niet meer ‘ongeveer’ 3 jaar is want 1 mei 2017 ben ik gestopt met de pil. Dat betekent dat we er over 2 dagen precies 3 jaar mee bezig zijn. De tijd is zó snel gegaan dat die dag ons bijna ontschoten zou zijn. En nee het is geen dag om te vieren want we hadden 3 jaar geleden nooit gedacht dat wij ‘één van de..’ zouden zijn, maar het is wel iets om bij stil te staan. Wat heeft het ons in die 3 jaar nou opgebracht? Eigenlijk heeft ons leven 3 jaar stil gestaan terwijl de wereld is verder gegaan.

We huren op dit moment een huis en toen we hier kwamen wonen, 1 mei 2017 (de dag dat ik ook stopte met de pil inderdaad) dachten we ‘Een koophuis komt later wel, voorlopig kunnen we hier wel een kindje verwelkomen en opvoeden.’ Nu bijna 3 jaar later staat er bij ons in de buurt een huis te koop waar we zó in kunnen, in ons budget, voldoet aan de eisen die we hebben. Maar goed omdat ons leven de afgelopen 3 jaar in het teken stond van zwanger worden hebben we nooit gespaard om een huis te kunnen kopen. Dus helaas.. dat zit er voorlopig nog niet in. Het eerste wat in me opkwam was ‘Hoe stom kun je zijn?!’ Maar goed, het laat wel zien hoe ingrijpend de hele situatie is en is geweest. Je leven staat letterlijk stil, ALLES draait om zwanger worden. En ja, nu achteraf had ik het misschien anders moeten aanpakken..

Misschien ga ik in dit huis nooit een kindje zien opgroeien. We hebben tenslotte onze ‘gezinsauto’ een paar maanden geleden ingeruild voor iets kleiners. We reden al 4 jaar in een grote bak met een lege achterbank..

Het leven is niet te voorspellen, een hele belangrijke les die we hebben moeten leren. Op een hele nare manier. We focussen ons, naast het zwanger worden, nu ook op het kopen van een huis. Sparen gaat lekker nu we niet meer uiteten kunnen en een vakantie er voorlopig niet inzit. Dus dat voordeel hebben we. En misschien stort de huizenmarkt ook iets in waardoor het straks nog gunstiger is om een huis te kopen. Dus wie weet wordt het ‘wachten’ hiermee wel beloond.

En dan zul je zien dat ik rond die tijd zwanger word, of wanneer we net ons nieuwe huis hebben betrokken. Het is niet zoals we hadden gehoopt en zoals we het hadden voorspeld, maar misschien heeft het leven wel hele andere plannen voor ons en komt het uiteindelijk toch allemaal goed en valt alles op zijn plek. Een nieuw huis, voor een relatief mooie prijs door de coronacrisis en door alle rust die ik dan ervaar dan eindelijk een baby of misschien wel 2..

Oké, ik ben een beetje aan het dromen. Maar misschien heeft het leven dit plan wel voor ons in petto.. ‘Sometimes life doesn’t give you what you want, not because you don’t deserve it, but because you deserve so much more.