Waar blijft die ooievaar?

Jep.. je leest het goed. Een pauze zonder end.

Zoals de meesten van jullie wel weten hebben wij even een break in ons fertiliteitstraject. We hebben tot nu toe 2 IUI pogingen gehad, met maar 1 eitje, en ik merkte dat ik werd geleefd. Dus even een pas op de plaats. 

Het was eindelijk zo ver. Na de tijdelijke Corona stop was ik vandaag weer naar de acupunctuur geweest. Ze was al een aantal weken open, maar omdat we net aan IUI zouden beginnen heb ik express even gewacht. Helaas is IUI 1 mislukt en mogen we gelukkig meteen weer verder voor IUI 2. Ik heb toen meteen even gebeld met mijn acupuncturist om een afspraak te maken. Gewoon even te kijken hoe mijn lichaam ervoor staat en eventueel nog ter ondersteuning van de IUI. 

Joehoe, zijn we weer met een nieuwe blog. Laatst vroeg ik op Instagram (volg je me nog niet, @waarblijftdieooievaar jaja I know origineel hè) waar mijn volgers behoefte aan hadden. Een blog over moederdag, deze kun je hier vinden, tips & tricks rondom zwanger worden, het wel en wee over mijn omgeving mbt onze kinderwens of iets anders. De blog over moederdag en tips en tricks liepen zowat gelijk op. Heb toen besloten om over alle 3 de onderwerpen gewoon te gaan tikken. Mocht je nog een suggestie hebben, let me know!

Dat heb je nodig als je in dit traject zit. Of je nu net een jaar bezig bent of al een aantal jaren. Of je (zoals wij) nog niet in een ziekenhuistraject zit (of naja ‘mag’ zitten omdat de kans op een natuurlijke zwangerschap groot genoeg is, jajáá) of dat je al heel wat inseminaties/terugplaatsingen hebt gehad. Het maakt niet uit, het enige wat ons verbindt is die lange adem. De automatische piloot, het geleefd worden en de onzekerheid of alle inspanningen wel zullen resulteren in je uiteindelijke doel. Onze grootste wens. De onvervulde wens.

30 december 2019 ben ik naar the end of year ritueel van Happinez geweest. Daar heb ik stil gestaan bij alles wat er in 2019 is gebeurd en intenties gezet voor 2020. Tijdens het terugkijken op 2019 merkte ik dat ik het best moeilijk vond om me bepaalde dingen te herinneren. We gingen per maand stil staan en ik weet niet hoe het met jou zit maar weet jij nog welke (belangrijke) dingen er bijvoorbeeld in januari 2019 voor jou zijn geweest? Ik vond het best lastig om me dingen te herinneren. Uiteindelijk lukte het me wel maar ik vond het zonde dat bepaalde dingen al zo snel naar de achtergrond verdwijnen.

- Train your mind to see the good in everything. Positivity is a choice. The happiness of your life depends on the quality of your thoughts. 

Tijdens mijn acupunctuursessies kwamen we erachter dat ik een koude baarmoeder heb. Mijn baarmoeder heeft zeg maar niet de gewenste temperatuur voor een embryo om te ontwikkelen en te groeien. Dit kan zorgen voor een innesteling die niet goed gaat of zelfs een miskraam. Langere tijd heb ik me vooral aan het medische label ‘alles is goed’ gehangen. Er werd zelfs in het ziekenhuis gezegd dat mijn baarmoeder een gespreid bedje is..

Gisteren, 26 november 2019 brak de nieuwemaanfase aan. De nieuwe maan staat voor het afsterven van het oude en het prille begin van iets nieuws. Het is een periode waarin we vooruitblikken op de toekomst en wensen en voornemens opstellen. Dit komt omdat de energie die vrij komt je een heldere kijk geeft op wat je wilt manifesteren in je leven. De energie is wellicht minder bruisend maar geeft je de gelegenheid om meer naar binnen te keren. Het is bij uitstek dé tijd om dingen los te laten, voornamelijk oude gevoelens en emoties.

Een hele lange tijd heb ik het niet willen doen.. babyspullen kopen. Voornamelijk omdat ik dacht dat het confronterend zou zijn en ik me er niet fijn bij zou voelen (negatieve gedachten). Uiteindelijk, toen ik vorig jaar zwanger bleek, ging ik (achteraf gezien misschien te vroeg) helemaal los op het kopen van cadeau's voor mijn ouders om de zwangerschap bekend te maken. Die cadeau's liggen inmiddels dus al een jaar te wachten..

‘’Opgeven betekent niet altijd dat je te zwak bent om door te gaan, soms betekent het dat je sterk genoeg bent om het te laten gaan.’’

26 september 2018, ik neem jullie even mee terug naar die dag. Het was dag 36 in mijn cyclus en hoewel ik tegenwoordig dan dik over tijd zou zijn, was dat een jaar geleden wel anders. Ik had destijds een onregelmatige cyclus en heb daarom vaak lang gewacht om te testen. Echter was 26 september 2018 een hele speciale dag want op die dag had ik mijn eerste positieve zwangerschapstest in handen. Een Clear Blue met 1-2 weken, dus zwanger zijn was een feit. 16 maanden na het stoppen met de pil was het ons eindelijk gelukt een nieuw leven te creëeren. We konden het niet geloven, was het echt zo? We waren een aantal weken ervoor voor het eerst naar de huisarts gegaan omdat het niet wou lukken en de eerstvolgende ronde werd ik gewoon zwanger. Ik wist het zeker, er bestaat iets daarboven. Wie of wat, I don’t know maar ik geloof gewoon niet in toeval.

Precies een week geleden had ik mijn HSG onderzoek. Deze stond al sinds 30 augustus ingepland en ook al had ik zo gehoopt niet te hoeven gaan omdat ik tegen die tijd zwanger zou zijn, toch ben ik achteraf blij dat ik hem heb ondergaan.

Daar zit ik dan, dag 31 van ronde 28? inmiddels.. Tijdens het eten braaf mijn supplementen genomen en naast mijn laptop staat een glas granaatappelsap. Een soort van automatische piloot. Sinds vanochtend is het kleine beetje bruinverlies van de afgelopen 2 dagen alleen maar toegenomen, ja ik weet het zeker.. deze ronde is wéér mislukt.

Hartkloppingen, zweethandjes, noem het maar op. Er vindt een dikke vette error plaats in mijn hoofd zodra iemand de woorden 'Ik moet je iets vertellen' (of iets in die trant) uitspreekt. Ik kan er niks aan doen, écht niet. Sinds we ons beseffen dat kinderen krijgen niet zo vanzelfsprekend is, is de angst dat het bij een ander wél/eerder lukt steeds groter aan het worden..

In het kader van, baat het niet dan schaadt het niet.. acupunctuur. Het heeft mij altijd gefascineerd maar ik 'geloofde' er nooit echt in. Omdat je als wensmama álles opzoekt op Google, zag ik acupunctuur i.c.m. (on)vruchtbaarheid of kinderwens wel vaker voorbij komen. Hieronder wat weetjes en mijn eerste ervaring met acupunctuur.

Laatst was ik jarig, 27 werd ik. Als je mij 10 jaar geleden had gevraagd hoe ik er over 10 jaar bij zou zitten dan zou ik al minimaal 1 kindje hebben. Ik heb altijd geroepen dat ik vóór mijn 30e voor het eerst moeder wil worden. Als ik dit zo uitspreek krijg ik soms te horen dat ik mezelf een (te) hoge lat opleg. Maar waarom? Ik mag elke dag kiezen wat ik eet en welke kleren ik wil dragen. Waarom is het dan gek om te willen bepalen wanneer je voor het eerst mama wilt worden? Je hebt het helaas niet (altijd) voor het zeggen maar ik streef er wel naar.

Het begon allemaal zo'n 15 jaar geleden. Ik maakte een buitenritje op een paard en werd keihard gelanceerd, op mijn stuit. Ik ben zelfs nog een aantal meter met een blote onderrug over het asfalt gegleden (voet bleef in de beugel hangen) waar ik een tweede graads brandwond aan had overgehouden. 

Iedereen die in hetzelfde schuitje zit heeft hier vast wel eens mee te maken gehad.. de schaamte waarom het nou niet lukt om zwanger te worden of te blijven. En of alles nu goed blijkt te zijn of dat er helaas wel iets geconstateerd is, het is nooit jouw schuld. Jij kunt er niks aan doen dat alles goed is maar dat het niet wil lukken en hetzelfde geldt voor degene met een diagnose, ook jij hebt hier niet om gevraagd dus waarom schamen we ons eigenlijk?

Laat ik voorop stellen dat ik heus wel weet dat iedereen het lief bedoelt (dat zou er nog eens bij moeten komen, dat mensen het niet lief bedoelen). Echt, je hoeft me niet te overtuigen.. en vaak speelt onwetendheid een grote rol, lucky you. Maar ik moet dit toch écht even van me afschrijven.. 

Als iedereen om je heen (op welke manier dan ook) zwanger wordt en het bij jou steeds niet wil lukken.. Ik denk dat dit wel het meest frustrerende is van allemaal. Het niet blij (genoeg) voor een ander kunnen zijn, de jaloezie, het kwaad zijn, de (mentale en fysieke) pijn, het schuldgevoel etc. Ik hoef het jullie niet uit te leggen. Ik vergelijk het altijd met in de rij staan bij de kassa en dat er steeds maar mensen blijven voordringen terwijl jij daar al weken, maanden, jaren staat en sommigen misschien wel net komen aanwandelen.